The Pearl of the Pacific

18 maart 2017 - Waikiki, Verenigde Staten

Hawaii

Vanuit Nieuw Zeeland ben ik naar Hawaii gevlogen. The Pearl of the Pacific wordt het ook wel genoemd en die naam de  50e staat van de Verenigde Staten van Amerika eer aan! Ik ben enkel naar het eiland Ohau geweest, dit is het eiland met Honolulu en de bedoeling was eigenlijk om even een week lekker niets te doen.

Aangekomen op het vliegveld en door de douane dacht ik even vlug de bus te pakken naar mijn hostel in Waikiki. Na een kwartier wachten kwam daar de bus dan aangereden, wat blijkt dan… je moet gepast betalen want de chauffeur heeft geen wisselgeld.. op zich niet heel verkeerd maar wel even heel erg vervelend aangezien ik alleen maar briefjes van 20 kreeg van de pinautomaat. Ik dus weer uit die bus en maar een bak koffie gaan halen bij de Starbucks, toen had ik wel kleingeld :) weer even wachten en op naar Waikiki!!

Eenmaal aangekomen was ik blij verrast met mijn hostel, ongelooflijk relaxte sfeer en heerlijk open ruimte met hangmatten en palmbomen haha ideaal plaatje toch? Ik was er vroeg in de ochtend dus kon nog niet inchecken aangezien mijn bed nog bezet was. Wel mocht ik gelijk aanschuiven bij het ontbijt wat gezamenlijk met het hele hostel gegeten werd, voordeel hiervan is dat je meteen veel aanspraak hebt en het is gewoon gezellig. Daarna ben ik naar Waikiki beach gelopen, en ja een heel mooi strand maar ook ongelofelijk druk.  Aangezien het winterseizoen nog niet voorbij is zijn veel Amerikanen hier nog aan het overwinteren. Beetje over het strand gelopen en nog wat door het park en daarna kon ik inchecken in het hostel, waar ik erg blij mee was aangezien ik de nacht overgeslagen had. Ik blijf het gaaf vinden dat ik 2 keer dezelfde dag heb geleefd, omdat ik 14 maart laat ben vertrokken vanuit Nieuw Zeeland en ik vroeg in de ochtend van 14 maart ben aangekomen op Hawaii. Dit komt door de 23 uur tijdverschil, dit houd gelukkig wel in dat de jetlag minimaal is! Maargoed toch een nacht overgeslagen dus even naar mn bed was geen overbodige luxe.

Na een paar uur geslapen te hebben was het tijd voor het eten. Aangezien ik niet echt zin had om boodschappen te gaan doen ben ik maar even vlug een broodje gaan halen. In de avond ben ik naar Waikiki beach gelopen om de zonsondergang te gaan bekijken, en ja het is echt waar, er wordt de hula gedanst op het strand. Ik verwacht wel dat het meer voor de toeristen gedaan wordt maar ze proberen de Hawaiiaanse cultuur toch ook te behouden, zo wordt je ook altijd begroet met “Aloha” wat hallo betekent. Na een paar goeie foto’s gemaakt te hebben van de zonsondergang ben ik terug gegaan naar het hostel. Hier waren nog meerdere mensen gezellig een drankje aan het doen, hier ben ik bij aangesloten en zo mijn eerste avond op Hawaii afgesloten. De ochtend erop had ik afgesproken om samen met wat andere mensen van het hostel een korte hike te lopen naar de Diamond Head, dit is een kleine berg net aan de rand van Honululu. We zouden de hike doen bij zonsopgang dus ik moest weer vroeg uit de veren.  Helaas kwam de zon al eerder op dan wij dachten en was hij al op voordat we aankwamen bij de berg. Daar aangekomen waren er meerdere mensen die hetzelfde idee hadden, manmanman zoveel mensen die zo vroeg opstaan om een bult op te lopen had ik nog nooit gezien, even voor de duidelijkheid het was nog geen 6 uur in de ochtend en er stond al een rij met bussen. Wel mooi nog wat foto’s kunnen maken tijdens de wandeling, was ook erg mooi dat de zon net over het eiland heen scheen. Boven aangekomen hadden we een heel goed uitzicht over de stad (Honolulu). Weer terug beneden ben ik in de middag samen met een Duits meisje naar de andere kant van het eiland gegaan met de bus, het scheen hier erg mooi te zijn. Niets was minder waar, grote witte stranden met een strak blauwe zee. Mooi wat kunnen zwemmen en daarna nog effe bakke in de zon. Ineens werd ik door dat meisje wakker gemaakt of dat ik haar tas had gezien, uuhhh ik sliep dus nee. Fijn… was haar tas weggehaald, waarschijnlijk door een zwerver daar op het strand. Ik als de donder mijn tas opengemaakt of alles er nog inzat maar daar zijn ze afgebleven. Het halve strand afgelopen om haar tas te zoeken maar niks te bekennen. Had ze de politie gebeld, dus wij wachten tot die kwam en moest die agent van haar aan die zwervers gaan vragen of ze wat hadden gezien maar dat leverden niks op, nou dat had ik haar op een briefje mee kunnen geven.. die gaan elkaar niet verlinken. Uiteindelijk de bus weer gepakt terug naar Honolulu. Savonds weer met wat mensen een drankje gedaan op waikik beach en daarna weer onder de wol.

Het meest geweldige aan Hawaii is de fijne relaxte sfeer, niemand heeft haast en dus ook geen stress. Overigens heb ik nog op geen een deel van de wereld zoveel stress gezien als in ons eigen landje haha. Maargoed waar waren we. De 3e dag alweer, hier had ik the Pearl Harbor Historic sites op het programma staan. Voor de niet geschiedenis mensen onder ons, hier hebben de Japanners een verassingsaanval gedaan op de Amerikaanse vloot tijdens de tweede wereld oorlog. Heel indrukwekkend om te zien allemaal. Vooral als je ziet waartoe de Japanners in staat waren in die tijd. Het meest bijzondere is de USS Arizona memorial, dit was een van de slagschepen van de Verenigde Staten dat tijdens de aanval aan 1.177 mensen het leven koste. Het bijzondere aan dit is, is dat het schip en de lichamen nooit geborgen zijn. Het schip ligt nog op de plaats waar het gezonken is en dient nu als tombe voor hen die omkwamen in dit schip. Als eerbetoon hebben ze hier een monument opgebouwd. Het wordt tevens ook het crying ship genoemd, dit omdat er nog altijd iedere dag druppels olie uit het schip omhoog komen naar het wateroppervlak, ook wel tranen van de doden genoemd. Je kon een bezoek brengen aan het monument, hier werd je met een boot naartoe gevaren. Na dat ik weer op het vaste land stond heb ik nog even door een museum gelopen, hier vertelde nog enkele veteranen hun ervaringen in deze tijd. Al met al een indrukwekkende dag!

Zijn we alweer aangekomen op de ener laatste dag van mijn tijd in Hawaii, deze dag heb ik echt niet veel gedaan. Het was trouwens ook Sint Patricks day, dit is een Ierse feestdag die gevierd wordt op 17 maart in verschillende delen van de wereld waar veel Ierse mensen naartoe zijn verhuis. Denk vooral aan VS, Canada, Australië en natuurlijk Ierland. Veel festiviteiten, parades en gezelligheid. In de middag ben ik samen met mensen uit het hostel wezen surfen op Waikiki Beach (bucketlist momentje) Heel veel bakte ik er niet van maar ik heb het in ieder geval geprobeerd. Savonds dus maar wat drankjes gaan nuttigen in het motto van Sint Patricks day.

En dat was het dan alweer, de 18e maart heb ik het vliegtuig weer gepakt en ben ik geland op het vaste land van Amerika, de dag erna ben ik gelijk doorgevlogen naar Canada.  Wat een geweldig eiland was dit, the Pearl of the Pacific, toch meer gedaan dan ik eigenlijk wilde maar ik heb er zeker geen spijt van. Als je echt helemaal niks doet kom je ook nergens.

Tot de volgende!!

Foto’s